Paderne de Allariz, o noso Concello

SITUACIÓN:
Posúe unha poboación de 1.820 habitantes repartidos entre os 38,9 quilómetros cadrados. Forma parte da comarca de Maceda-Allariz. Emprázase no reborde oriental da depresión de Ourense. Xeograficamente, destacamos a cadea montañosa que percorre o municipio en dirección Norte-Sur, con cimas que superan os 700 metros de altitude. Son dous os ríos que atravesan estas terras: o Gaiola e o Barbaña.


INFORMACIÓN TURÍSTICA:
Igrexa de San Lorenzo de Siabal: Templo barroco onde o máis sobresaliente é a súa torre, de clara inspiración compostelá.
Igrexa de San Salvador de Mourisco: De orixe barroca e de liñas simples. Interior dunha soa nave. Cuberta de madeira e chan de pedra. Bóveda de canón con arcos de medio punto. Posúe tribuna de madeira, excepto as columnas que sosteñen o seu peso que son de granito. Destacamos o retablo maior, do s. XVII, onde se atopan importantes pezas de imaxinería como é a talla de San Salvador e imaxes de Cristo en maxestade. Nos laterais, outros pequenos retablos: o da esquerda representa á Virxe do Carmen e o da dereita a San Benito.
Igrexa de San Salvador de Solbeira de Belmonte: Igrexa barroca que, segundo contan os seus veciños, pertencía a un nobre. Por iso é polo que, preto da igrexa, consérvense os restos dunha casa nobre. A fachada é moi sinxela. A porta principal está decorada cun moldura que a rodea, facendo uns curiosos debuxos xeométricos nas esquinas. No centro do dintel da porta temos unha cuncha de bivalvo aberta. Esta portada está flanqueada por dúas pilastras. Encima do frontón aparece escrita a data da súa construción: 1789. Ao exterior, destaca o cimborrio polo seu peculiar tellado. Interior dunha soa nave con cuberta de madeira. Tribuna de madeira.
Conxunto de Hórreos de Vilameá: Utilizados para gardar o gran. Estrutura rectangular de madeira formada por táboas que permiten a ventilación do interior pero que ao mesmo tempo impiden a penetración da choiva. Sostido todo iso por alicerces de pedra. Teito de teza. Hoxe en día están bastante deteriorados.
Cruceiro de Siabal: Típico cruceiro galego de data indefinida. A composición radica nunha basea a modo de peana con tres banzos sobre a que descansa un fuste liso poligonal e sobre el unha cruz de pequenas proporcións. Decoración ausente en todo o conxunto.
Peto de Ánimas de Saá: Se asenta sobre unha plataforma de dobre fileira; o corpo inferior, de lados cóncavos, queda separado do superior por medio dunha cornixa, sobre a que se asenta a pequena hornacina sen contido na actualidade. Constitúe o remate, unha cornixa que serve de base ao pedestal dunha cruz, no que se repite o xogo de liñas do corpo inferior, outorgando ao monumento un sentido armonioso e contribuíndo ao seu estilización. Unha mutilada inscrición informa sobre o seu levantamento: 1800.


TEMPO DE LECER:
Sendeirismo: O acougo e a tranquilidade destas terras, xunto coas impresionantes paisaxes, tanto na zona montañosa oriental como na zona occidental da depresión de Ourense, é un dos maiores atractivos para o sendeirismo. Actividade deportiva que lle pode servir ao visitante para coñecer os magníficos recunchos deste concello.

FESTAS PARROQUIAIS:
· O santo Antonio, na parroquia de Solbeira, o 13 de xuño.
· San Miguel, en Cantoña, o 11 e 12 de maio.
· San Pedro, en Figueiredo, o 29 de xuño.
· San Marcos de Golpellás a finais de abril.

Outra das festa que sobresae é a da Pascua na parroquia de Figueiroá, onde tamén se celebra o 13 de cada mes a feira de Rioseco.